Bir Necla abla vardı bizim orada,
Bir denizi ayrı severdi,
bir de gökyüzünü.
Belli ki sevdası maviyedir aslında, denizde yalan hem gökyüzü,
Bu şiir de onun hikayesini anlatmak içindir..

Mavi gözlü birisine sevdalandı
Mavi gökyüzünün altında,
mavi denizin kenarında
Mavi panjurlu evleri oldu.
Mavi evi, mavi renkli oğulları ve tek bir kız çocuğu doldurdu.

Mavi gözlü baba, yadırgamış çocukları.
Götürüp ormanın ortasında bırakmış.
Son duyduklarıma göre,
Mantardan evlerde yaşayıp, çilek yerlermiş
Ve komün bir hayat sürerlermiş bu mavi çocuklar.