Mekan: Kadıköy, Beşiktaş vapur iskelesinin önü
Vakit: 2 mayıs saat 4 civarı
Bulunma sebebi: Boğaç'ı bekliyorum



-Kimsin sen?
-Fevzican.
-Ne yapıyorsun burada?
-Boğaç'ı bekliyorum efendim.
-Efendim demene gerek yok. Beni göremiyor olman, beni senden üstün kılmaz. Hatta kendini üstün görebilirsin. Senin vücudun var, benim yok.
-Bir an tanrıyla konuştuğumu sandımda.
-Tanrı sormazdı heralde. Konuştuğu kimsenin kim olduğunu bilirdi. Tabii tanrı diye bir şey olsaydı.
-Tanrıya inanmıyor musun?
-Hayır.
-Ben tanrıya inanmıyor olsam ve vücutsuz bir ses benimle konuşsaydı o anda inanmaya başlardım.
-Ne garipsin. Benim ne farkım var ki, ben sana tanrının varlığını kanıtlarken, gördüğün insanlar kanıtlayamasın?
-Şiirsel cümleler kurmazsan sevinirim. Kendimi tanrıyla konuşuyormuş gibi hissediyorum. Soruna gelince, kanıt değilde korku diyelim.
-Seni korkutuyor muyum?
-Sen korkutmuyorsun hayır. Ama ilahi şeyleri hatırlatıyorsun ve cehennem beni korkutuyor.
-Ben tavuklardan korkarım.
-Evet ibikleri var, gagaları var ne korkunç dimi?
-Bir de Beatles şarkılarından.
-Aaa öyle deme. Dinledikçe seversin bence.
-İki notasını duyduğum anda çığlık atmaya başlıyorum.
-Öyleyse tanrı olmaman iyi olmuş. Tanrı olsaydın kafamın içindekileri duyardın. She Loves You Ye Ye Ye çalıyordu kafamda.
-Iıııyyyyy!!
-Sen görünmez adam değilsin değil mi? Yalnızca sessin.
-Evet.
-Senin gibi başkaları var mı?
-Bilmem ben rastlamadım.
-Ama çok saçma. Bu cümleleri kurmak için ses yetmezki, beyinede ihtiyacın var.
-Ne bileyim ben.
-Boğaç geliyor. Bira içmeye gidiyoruz, sende gel istersen. Boğaç'la tanışırsınız. Ressam o resmini çizer. Hahaha çok komiğim.
-Gelemem ben kıpırdayamıyorumki.
-Hadi ya. Neyse görüşürüz ozaman. Hahaha gerçekten çok komiğim.